این، یکی از بزرگترین جشن های باقیمانده از ایران باستان است که در ابتدای فصل پاییز، در ۱۶ ماه مهر برگزار می شود. |
"مهر" یا "میترا" در زبان فارسی به معنای فروغ، روشنایی، دوستی، پیوستگی، پیوند، و محبت بوده وهمچنین مظهر خورشید می باشد. |
فلسفه این جشن سپاسگزاری از خداوند به خاطر نعمت هایی است که به انسان ارزانی داشته، و تحکیم دوستی و محبت میان انسانهاست. |
"مهرگان" زمان اعتدال پاییزی است، بدین معنی که اندازه روز و شب در آن یکسان می شود، و شاید از همین رو نشانه ی این ماه را به عنوان ترازو، عدالت، و داوری می شناسند. |
همچنین ماه مهر برابر است با پایان فصل برداشت کشاورزی؛ که از این رو زمان مناسبی برای جشن و شادی واستراحت کشاورزان که عمده مردمان دوران کهن بودند است. |
برخی بر این باورند که در دوره هایی، نوروز یا سال نوی ایرانی، همان جشن مهرگان بوده، و سپس نوروز بهاری جای آنرا گرفته است. |
مردم در این روز تا حد امکان با جامههای ارغوانی گرد هم میآمده اند، و در میان سفرۀ مهرگانی که از پارچهای ارغوانی رنگ تشکیل شده بود، گل "همیشه شکفته" نهاده و اطراف آنرا با گلهای دیگر تزئین میکردند. |
در کنار این گلها، گونههایی از میوههای پاییزی که ترجیحاً به رنگ سرخ بودند به این سفره اضافه میشد، مانند سنجد، انگور، انار، سیب، انجیر، بادام، پسته، فندق، گردو، خرما، و خرمالو، به همراه نانِ مخصوص که از آمیختن هفت نوع غله گوناگون تهیه میگردید. |
دیگر لازمههای سفره مهرگان عبارت بود از شکر، شیرینی و جام آتش یا شمع فروزان. |
مردم پس از خوردن نان و نوشیدنی، به موسیقی و پایکوبیهای گروهی میپرداختهاند. |
امروزه نیز در میان زرتشتیان شهرهای یزد وکرمان، آیین های ویژه جشن مهرگان برگزار می شوند. |
Comments
Hide