مولوی |
مولانا جلال الدین محمد بلخی معروف به "مولوی"، شاعر بزرگ عرفانی ایران در قرن هفتم قمری است. |
او در اشعار خود به مضامین عرفانی و خداشناسی و تصوف می پردازد. |
مولانا گرچه در قونیه در ترکیه میزیست، ولی زبان اکثر اشعار او فارسی است، و تنها معدودی از آنها به زبانهای دیگری چون عربی و ترکی میباشند. |
با این وجود در آمریکا و جهان کتابهایش ترجمه شده و شهرت یافتهاند. |
او در آثار عرفانی خود در مجموعهٔ "مثنوی معنوی"، خود را به نام "نی" خوانده است، که نوای او شکایت و ناله از فراق و جدایی از نیستان به معنی عالم قدس میباشد- "بشنو از نی چون حکایت می کند، از جداییها شکایت میکند." |
مولوی همچنین در دیگر اثر معروف خود "دیوان شمس تبریزی" به شدت از شمس تأثیر پذیرفتهاست. |
"شمس تبریزی" از صوفیان فارسی زبان و مسلمان بود که با ملاقاتش با مولوی، چنان او را شیفته و مدهوش کرد که وی از دانش و وعظ به شعر و آواز و رقص و موسیقی عرفانی روی آورد و شاعری را آغاز کرد. |
به عبارتی نتیجهٔ این ملاقات، پدید آمدن پرشورترین آثار مولوی شد. |
در غیبت شمس بر اثر حسادت مریدان مولوی، وی بسیار آشفته و نا آرام شد، و به دنبال او شهرها را زیر پا گذاشت. |
اما چون او را نیافت به شهر خود بازگشت و به سماع پرداخت. |
"سماع" به معنی شنیدن آوای گوشنواز است، و در اصطلاح به نوعی از رقص صوفیه گفته میشود که همراه با چرخش پیوستهٔ بدن و حرکت موجدار دامن در باد است، و در حالت خلسۀ معنوی برای صعود به عالم بالا و رهایی از جهان ماده صورت میگیرد. |
مولوی سرانجام در بستر بیماری درگذشت و جمعیت بزرگی را در غم و اندوه باقی گذاشت. |
آرامگاه وی در حال حاضر در قونیه در ترکیه برپاست. |
Comments
Hide