ناصرالدین شاه، آکتور سینما |
بخش ارزشمندی از تاریخ سینمای ایران، به گونهای طنزآلود در فیلم "ناصر الدین شاه، آکتور سینما" نقل میشود. |
این فیلم که با نام "روزی روزگاری، سینما" شناخته شدهاست، به دلیل جنبهٔ تاریخی و هنری خود به صورت سیاه و سفید تهیه شدهاست. |
ناصرالدین شاه از پادشاهان مشهور ایران در عصر قاجار بودهاست که طبق سنت شاهان آن زمان صاحب همسران زیادی بوده که در بخش "اندرونی" قصر ساکن بودند و به دلیل ممنوعیت دیدار با مردان دیگر، حق خروج از آنرا نداشتند.ا |
هنگامیکه "عکاس باشی" ِدربار، دستگاه جدید سینماتوگراف را از سفر آورده معرفی میکند، شاه قاجار عاشق هنرپیشهای از یک فیلم قدیمی میشود. |
سپس به گونهای سحرآمیز واقعیت و خیال در هم میآمیزند، و هنرپیشهٔ داخل فیلم پا به دنیای خارج میگذارد و شاه بیش از پیش شیفتهٔ او میشود. |
یکی از همسران قدیمی پادشاه، تحت تأثیر حسادت، با طرح نقشهای شیطانی هنرپیشه را ناپدید میکند. |
و پادشاه نیز متأثر از این امر خود به هنرپیشگی روی آورده حکومت را از یاد میبرد. |
در طول فیلم ناصرالدین شاه، این اثر با دیگر آثار ارزشمند سینمای ایران تداخل پیدا میکند. |
بدین معنی که ناصرالدین شاه به قدری غرق در آنها میشود که گویی خود جزوی از این آثار است، و در این آثار ایفای نقش میکند. |
به همین بهانه قطعههایی از این آثار مشهور مانند "گاو" یا "قیصر" نیز پخش میشوند. |
در انتها فیلم در میان تصاویری از بهترینهای سینمای ایران گم میشود، و به گونهای شیرین خاطرهای از همهٔ آنها در دل به جای میگذارد. |
در فیلم ناصرالدین شاه، کارگردان نامدار "محسن مخملباف" از هنر بازیگران معروفی چون عزت الله انتظامی، اکبر عبدی، محمدعلی کشاورز، و ماهایا پطروسیان بهره گرفته، و این اثر را تبدیل کرد به کاندیدای بهترین فیلم و کارگردانی در دهمین جشنوارهٔ فیلم فجر در سال ۱۹۹۱. |
Comments
Hide